Verbazingwekkend hoe snel je gewend bent aan “leven in Finland”… ik heb vrij weinig te vertellen. Oftewel, er gebeurt niet zoveel nieuws meer. Dat is weer niet zo heel gek, want uiteindelijk is het leven hier hetzelfde als in Nederland. Maar dan Fins. En duurder. En kouder.
Afgelopen zaterdag gaf een van mijn huisgenoten een verjaardagsfeestje. Jusa heet hij, en hij is een beetje gek. Hij praat en hij praat en hij praat en hij praat en hij vertelt dan ook nog eens alles vier keer. Ook dat zijn feestje zaterdag was bijvoorbeeld. De meeste mensen waren er dan ook. Waarschijnlijk is hij langs de deuren gegaan. Hoe dan ook, een feestje. Met taart, en drank, en een liedje zingen. En drank. Kortom, het feestje eindigde in een knallende kater op zondag, en een hele lamme maandag op werk. Uiteraard zijn er ook een boel foto’s gemaakt waarvan je achteraf zoiets hebt van “wow, was ik zo zat?!”. Uiteraard ben ik dan ook wel weer tof genoeg om ze te posten, al kan ik niet alle filmpjes laten zien, omdat Google dat niet ondersteunt. Misschien lukt het me om het op Youtube te zetten, dus stay tuned!
De woensdag voor de verjaardag ben ik wezen bowlen met diezelfde groep mensen. Net als de vorige keer, maar nu heb ik wat meer foto’s, namelijk meer dan 0.
Verder gaat alles hier eigenlijk wel goed. Wat betreft werk, we worden erg in het diepe gegooid qua technieken en opdrachten, dus we moeten maar zien wat er uitkomt. Donderdag hebben we een gesprek met de opdrachtgever en hopelijk wordt eea dan een stukje duidelijker. We prutsen nu wat heen en weer met allerlei technieken maar er komt nog weinig concreets uit. Ik hoop dat we donderdag wat meer duidelijkheid en support kunnen krijgen. We bouwen in Java, maar we mogen het platform grotendeels zelf bepalen. Of het platform het beste platform is voor het probleem is nog maar de vraag. Wat we ook nog niet zeker weten is of dit wel de precieze invulling gaat worden van de opdracht. Mijn baas springt nogal van de hak op de tak af en toe. Hij oppert constant nieuwe ideeën en plannen en je krijgt snel de neiging om overal maar achteraan te rennen. Best lastig zo nu en dan.
Ik moet nog wel wennen aan het dag/nacht ritme van mijn medebewoners. Chris en Tobi zijn meestal tot een uur of twaalf wel wakker (en je hoort ze dus ook), en Jusa is meestal tot een uur of elf in de weer. Dat betekent in zijn geval dat hij tot een uur of 11 zijn “happy beat” draait; foute trance met het volume op maximaal. Denk aan de Venga Boys en nummers als “sex on the beach” en “sni-sna-snappie” enzo. De anderen hebben ook zulke slaaptijden. Ik ben meestal om 11 uur wel klaar met mijn dag en als je dan nog eerst een uur naar “the world is love” moet luisteren word je chagrijnig wakker ;-). Een oplossing is gelukkig al voorhanden; ik sta gewoon later op en ik ga later naar bed.
De sportfaciliteiten zijn hier overigens perfect. De school heeft een gratis fitness-zaal, zwemmen kost twee euro en alle andere sportfaciliteiten zijn dichtbij en praktisch gratis. Ideaal, want nu kom ik eindelijk toe aan een beetje sportief gedrag. Ik ga nu twee of drie keer per week zwemmen en dat is best een leuke hobby.
Dat is dus echt alles dat ik te melden heb. Het sneeuwt hier overigens nog steeds, al is het inmiddels natte sneeuw geworden.