Sinterklaas is er bijna, en Kerst komt eraan. Alhoewel. Overal hangen al kerstlampjes en pepernoten kan je al sinds augustus krijgen. Eigenlijk zijn ze er allang. Ik heb er niet zoveel moeite mee.
Tot een paar jaar terug had ik dat wel. Maar toen was het ook “in” om tegen de feestdagen te zijn, en al helemaal tegen de commercie ervan. Toen was je pas een bink als je met Kerst en Sinterklaas pontificaal thuis ging zitten internetten, ondertussen luid klagend dat het zo verplicht gezellig was. De ironie is natuurlijk dat mensen dat samen gingen doen, en dat ondertussen hardstikke gezellig vonden. Maar dat moet je maar niet zeggen.
Heden ten dage is het een verplicht nummer om te klagen over Kerst en Sinterklaas. Het gevolg is dat niemand het meer doet. Zo zijn we toch een beetje kuddedieren allemaal. We proberen zo hard niet op elkaar te lijken dat we het toch allemaal doen.
Dit jaar moet ik werken met Sinterklaas. Vooruit. We vieren het niet echt meer bij ons thuis en surprises zijn voor mij vooral veel stressen. Gedichtjes kan ik er nog wel uit persen. Afgelopen Valentijn nog schreef ik een prachtig (al zeg ik het zelf ;) ) gedicht voor op de kaart voor mijn bovenbuurmeisje. Die anekdote vertel ik nog weleens. Misschien met Valentijnsdag!
Maar surprises? Veel geknoei met ducttape, cadeaupapier en plakkaatverf. Een paar jaar geleden stond ik bijna op het punt de surpriseservice in te schakelen. Vijftig knutselgrage jongeren met gevoel voor een snel centje wilden mijn surprise wel even in elkaar zetten. Ik heb het toch maar niet gedaan, en zelf wat moois gebouwd.
Met Kerst ben ik wel vrij. Maar volgens mij gaan we dit jaar niet zoveel doen thuis. Cadeautjes en een gedichtje, en dat is niet heel moeilijk.
Eigenlijk vind ik het wel leuk, al die feestdagen. Het is bij ons thuis met Kerst namelijk niet “verplicht gezellig”. Bij ons thuis heeft niemand zin om verplicht gezellig te doen. Wij doen al sinds jaar en dag gewoon gezellig. We doen zeg maar net zo lang gezellig, tot we er geen zin meer in hebben. Daarna gaan we een film kijken of een boek lezen op de bank. Eigenlijk net zoals elke avond die we met zijn viertjes doorbrengen.
Heerlijk.